Azərbaycan futbolu öldürülür. Metodiki, yeknəsək, anlaşılmaz nifrət və ehtiyatsızlıqla. Artıq uzun illərdir. Son zərbə, inşallah ki, hələ ölümcül deyil, İsveçdə Millətlər Liqasının qrup mərhələsinin son oyununda vuruldu. Azərbaycan millisi bu turnirdə meydan sahiblərinə 0:6 hesabı ilə məğlub olaraq səfərini “şərəflə” başa vurdu.
Prinsipcə, azarkeşlərimiz millinin məğlubiyyətinə təəccüblənməyəcək, xüsusən də hesabda daha kəskin fərqlərlə çox itkilərin şahidi olmuşuq. Amma burada məsələ başqadır. Bu fiaskodan sonra futbolçularımız, əgər belə desəm, Avropanın ən zəif komandalarının toplaşdığı bu turnirin D liqasına vəsiqəni rəsmən təmin etdilər. Razılaşın – bu hadisə hətta xalqımız üçün də “epoxaldır”.
Amma Azərbaycanın C Liqasında San-Marinonu əvəzləməsi anın kədərini daha da artırır. Deyəsən, bu idmanda biz artıq dibə çatmışıq, getməyə yer yoxdur. Amma dəqiq deməyək: kim bilir, kim bilir...
Birinci günahkar AFFA-dır
Belə acınacaqlı vəziyyətin yaranmasında günahkar kimdir? Təbii ki, birinci və əsas günahkar AFFA-dır. Ölkə futbolunun vəziyyətinə cavabdeh olan bu qurumdur. Daha doğrusu, bu, nəzəri hesablamadır. Əslində, federasiya bu işlə heç maraqlanmır və heç nəyə görə cavabdeh deyil, məsuliyyət daşımır və belə vəziyyətdə, görünür, yaxın gələcəkdə də heç nəyi dəyişmək fikrində deyil.
Aydan aya 8 Noyabr prospektindəki binanın sakinləri mütəmadi olaraq maaş alırlar ki, bunun milli komandanın nəticələrinə heç bir aidiyyəti yoxdur. Komanda uduzur, heç-heçə edir, qalib gəlir (sonuncu variant sırf hipotetik olaraq qeyd olunur) - fərqi yoxdur. Bu, nə futbol rəsmilərinin maddi təminatına, nə də mənəviyyatına təsir edir.
Uduzduq? Olsun. Nə vaxt udmuşuq ki? Onlar belə yaşayırlar. Yerli futbolu korlayan savadsızlar və nadanlar...
İkinci günahkar isə yenə də AFFA-dır
Bəli, ikinci günahkar yenə AFFA-dır. Bu illər ərzində federasiya başa düşməyib ki, ev təməldən tikilməlidir. Əgər təməl yumşaqdırsa və ya bizimki kimi ümumiyyətlə yoxdursa, bu tikintiyə nə qədər sərmayə qoysanız da, ondan yaxşı heç nə gəlməyəcək.
AFFA komandanı birtəhər tamamlamaq üçün illərdir müxtəlif ölkələrdə azərbaycanlı kökənli futbolçular axtarır. Çünki sadəcə 90 dəqiqə qaçmağa qadir olan evdə yetişdirilənlər yoxdur. Bir sözlə, federasiya bayağı saxtakarlığa, dərhal nəticəyə yönəlib. Bəzən, əvvəllər bu metod işləyirdi. Axı ildə bir dəfə hətta taxta da güllə atır. Amma bu, seçmə mərhələdə alınmadı.
Niyə? Çünki federasiya layiqli bir taxta belə, formalaşdıra bilmədi. Fernando Santuş baba nə etməli idi? Onu günahlandırmağa adamın dili də gəlmir. O, sadəcə olaraq rasional hərəkət edir. O, çox gözəl başa düşür ki, bundan sonra nə klublardan, nə də millilərdən ciddi təkliflər olacaq. Onun iş həyatı bitdi.
Bəs niyə uzaq Azərbaycanda pul qazanmasın? İş tozlu deyil, maaş ləyaqətlidir, dəmir zəmanət var: “3+1” müqaviləsi. Yaşa da! Sizdən getməyinizi xahiş edəcəklər? Olsun. O, əliboş, daha doğrusu, cibi boş getməyəcək. Beləliklə, bu, Santuş üçün məğlubiyyətsiz variantıdır.
Yenə də AFFA
Və federasiyaya işi təməldən başlamaq lazımdır. Milyon dəfə deyilib, milyon birinci dəfə xüsusi “ağıllılar” üçün təkrar edək: uşaq futbolu olmasa, bu idmanın Azərbaycanda gələcəyi yoxdur! Yaşlı nəsil çox yaxşı xatırlayır: Bakının demək olar ki, bütün həyətlərində uşaqlar top qovurdular. Və bütün yaşlarda və bütün fəsillərdə. Xüsusi örtüklərə, duşlara və ya ən gözəl toplara ehtiyac yox idi. Bütün bunlar bu idman növünə məhəbbətlə əvəz olundu.
Xeyr, təbii ki, biz hər cür şəraiti olan müasir sahələrin, meydanların əleyhinə deyilik. Amma bütün bunlar hər bir valideynin ödəyə bilməyəcəyi müəyyən bir ödənişlə təklif olunur. Amma Böyük Futbol məhz uşaq futbolu ilə başlayır. Bizdə isə uşaq futbolu yoxdur. Çünki məmurların heç biri gələcək üçün işləmək istəmir. İllərlə gözləmək istəmirlər. Onlara nəticə burada və indi lazımdır. Beləliklə, heç olmasa bir şey göstərsinlər. Məsələn, turnir planında heç kimə lazım olmayan hansısa matçda qalibiyyət...
"Sehrli" təpiyi gözləyirik
Bəs indi? Həmişə olduğu kimi, son onilliklərdə də gözləyirik və ümid edirik. Ümid edək ki, Azərbaycanda futbolu anlayan bir-iki ağıllı insan var. Onlar nəhayət uşaq futboluna sərmayə qoymağa başlayacaqlar. Ki, indi olmasa, bir neçə ildən sonra Azərbaycan futbolundan əbədi məğlub olmaq damğasını yumaq mümkün olacaq. Ümid edirik.
Amma tək ümid bu məsələdə uğur qazandıra bilməyəcək, bunu dəqiq bilirik. Güclü əl lazımdır. Və... arxadan çox güclü təpik. İndi AFFA-nın binasına sığınan, qəhvə içən, isti kabinetindən və rahat kreslosundan əl çəkməyi düşünməyən hər kəsə. Buradan başlamalıyıq. Bu, sadəcə bir zərurətdir.
Müəllif: Vüsal Əliyev AYNA.az